تارنمای رسمی عبدالکریم نعناکار عدالت در تراز ایمان؛ از غفلت رسانه‌ها تا معیارهای دوگانه
در روزهای اخیر، موفقیتی بزرگ در عرصه امنیتی جمهوری اسلامی ایران رقم خورد؛ ضربه‌ای بی‌سابقه به شبکه اطلاعاتی رژیم صهیونیستی که به اذعان ناظران، نشانه‌ای از برتری و اقتدار دستگاه‌های اطلاعاتی کشور است. اما متأسفانه هم‌زمان با این رخداد مهم، شاهد پدیده‌ای تأسف‌بار نیز بودیم: مه‌آلودسازی فضای افکار عمومی و تلاش برخی برای انحراف ذهن جامعه از این پیروزی ملی.
در یادداشت روز بیستم با عنوان «از موساد تا مه‌آلودسازی داخلی»، به این نکته اشاره شد که دو طیف هم‌زمان در حال قصور و تقصیرند:
نخست، بخشی از رسانه‌های رسمی که در بهره‌برداری سیاسی و فرهنگی از این دستاورد بزرگ، کوتاهی کردند؛ و دوم، برخی چهره‌ها و رسانه‌های همسو با جریان‌های مخالف امنیت ملی، که آگاهانه یا ناآگاهانه در پازل دشمن بازی کرده و تلاش می‌کنند با برجسته‌سازی مسائل سطحی یا حاشیه‌ای، فضای جامعه را از متن اصلی منحرف سازند.
در چنین وضعیتی، مقایسه‌ای مهم، حقیقت را روشن‌تر می‌کند:
یکی، وقتی برادرش به اتهام فساد اقتصادی تحت پیگرد قرار گرفت، با لحن تهدیدآمیز اعلام کرد «اگر به برادرم دست بزنید، کشور را به آتش می‌کشم»؛ و دیگری، حضرت آیت‌الله صدیقی، که وقتی فرزندش در مظان اتهام قرار گرفت، با صراحت به رئیس قوه قضائیه گفت: «طبق قانون با پسر من برخورد کنید.«
سؤال اساسی این‌جاست: کسانی که روزی در برابر ادبیات دیکتاتورمآبانه آن فرد سکوت کردند یا حتی از او حمایت رسانه‌ای و سیاسی نمودند، امروز با چه توجیهی می‌توانند داعیه‌دار عدالت شوند؟ عدالت، لباس بزرگی است که با معیار دوگانه و ریاکاری، بر قامت هیچ‌کس زیبا نمی‌نشیند.
اگر واقعاً دغدغه عدالت دارید، مطالبه برخورد قانونی با کسانی را بکنید که میلیون‌ها ایرانی از عملکرد آن‌ها متضرر شده‌اند. مثلاً چرا هیچ مطالبه‌گری در خصوص شکایت نزدیک به یک میلیون نفر از آقای حسن روحانی صورت نمی‌گیرد؟ چرا در این مورد، همان رسانه‌هایی که امروز ژست عدالت‌خواهی گرفته‌اند، به سکوت یا توجیه روی آورده‌اند؟
🔸 در نهایت، آنچه امروز بیش از هر زمان دیگر اهمیت دارد، صداقت در گفتار، ثبات در معیار و شجاعت در پیروی از قانون است. عملکرد آیت‌الله صدیقی، الگویی است که اگر در ترازوی ایمان و اخلاق قرار گیرد، می‌تواند مبنای اصلاحات عمیق و اعتماد عمومی قرار گیرد.
📍 به جای غوغاسالاری و مه‌آلودسازی، بیایید محور مطالبه‌گری را بر عدالت واقعی، نه نمایشی قرار دهیم.
اللهم عجل لولیک الفرج