تارنمای رسمی عبدالکریم نعناکار بازتابی از عظمت روحی امام خمینی رحمه‌الله‌علیه
عزت و بزرگی کار امام رحمه الله علیه را شاید بتوان در روایت یکی از روزنامه‌نگاران آمریکایی به نام روبین کارلسن بازیافت؛ کسی که نه مسلمان بود و نه پیش‌زمینه‌ای از علاقه یا دلبستگی به حضرت امام داشت، اما تنها یک‌بار که در محضر ایشان قرار گرفت، در خاطراتش چنین نوشت:
“وقتی امام وارد شد، گویی طوفانی از معنویت سالن را در برگرفت. در پس آن عبای قهوه‌ای، عمامه‌ی سیاه و ریش سفید، روحی عظیم و عمیق زندگی می‌کرد که تمام حاضران را مجذوب خود می‌ساخت. در آن لحظه احساس کردم با حضور او، ما همه کوچک شده‌ایم. گویی جز او کسی در سالن باقی نمانده است. او نوری بود که به دل و جان همه نفوذ کرد.
تمام معیارهایی که برای سنجش شخصیت افراد در ذهن داشتم، در برابر او فرو ریخت. حضورش چنان تأثیرگذار بود که تمام وجودم را در بر گرفت. وقتی روی صندلی نشست، احساس کردم نیرویی از درونش ساطع می‌شود، نیرویی شبیه به یک گردباد منظم. به چشمانش که می‌نگریستی، آرامشی عمیق در آن موج می‌زد. امام بسیار جدی، استوار و مقتدر بود. کمترین چیزی که می‌توانم بگویم این است که گویی یکی از پیامبران پیشین را دیده‌ام. یا شاید او موسی اسلام است که آمده تا فرعون زمان را از سرزمین خود براند.”
این توصیف، تنها یک نگاه است؛ نگاهی از سوی یک بیگانه، نه یک مرید و دلداده. و این، جلوه‌ای است از شکوه شخصیت امام؛ عزتی که خداوند در وجود او نهاده بود و در نگاه حتی بیگانگان نیز نمایان بود.
اللهم عجل لولیک الفرج