تارنمای رسمی عبدالکریم نعناکار بازنشر گناه؛ هم‌صدایی ناخواسته با منکر
در چهار دهه‌ی گذشته، در حالی‌که انقلاب اسلامی در بسیاری از حوزه‌ها دستاوردهای چشمگیری داشته، اما جریان نفوذ فرهنگی دشمن نیز بی‌وقفه در تلاش بوده تا ارزش‌های اسلامی را از درون تهی کند.
یکی از نقاط تمرکز این جنگ نرم، مسئله‌ی حیاتی حجاب و عفاف است. با وجود حضور گسترده‌ی زنان مؤمن و باوقار در سطح جامعه، متأسفانه در سال‌های اخیر شاهد گسترش جلوه‌های بی‌حجابی و پوشش‌های هنجارشکن هستیم؛ وضعیتی که گاه حتی از برخی جوامع غربی نیز فراتر رفته و به یک چالش آشکار فرهنگی تبدیل شده است. نگرانی مضاعف آنجاست که در میان برخی از نیروهای مذهبی و فرهنگی، حساسیت نسبت به این وضعیت کم‌رنگ شده یا در مواردی، نادیده گرفته می‌شود.
اگر باور داریم که حجاب از واجبات الهی و نشانه‌ی سلامت اجتماعی است، نمی‌توانیم نسبت به ترک علنی آن بی‌تفاوت باشیم؛ به‌ویژه آن‌که بازنشر تصاویر یا محتواهای حاوی منکر – حتی با نیت‌هایی چون هنر، موسیقی یا ادبیات – به تقویت ناخواسته‌ی جبهه‌ی باطل می‌انجامد.
در روایات اهل‌بیت (علیهم‌السلام)، نه‌تنها انجام گناه که ترویج آن نیز گناهی بزرگ‌تر شمرده شده است. حضرت امام صادق (ع) می‌فرمایند: «مَن أَعانَ عَلی مَعصیَةٍ فَقَد عَصَی اللهَ»؛ هر کس بر گناهی یاری رساند، خدا را نافرمانی کرده است.
امروز در فضای مجازی، تصاویر و روایت‌هایی از بی‌حجابی تحت عناوینی چون «خلاقیت هنری»، «آزادی فردی» یا حتی «عادی‌سازی» منتشر می‌شود؛ اما این عادی‌سازی، آرام‌آرام به زوال قبح گناه و قبح‌زدایی از فریضه امر به معروف می‌انجامد.
قرآن کریم در سوره‌ی نور (آیه ۱۹) هشدار می‌دهد: *«إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ...»* کسانی که دوست دارند فحشا در میان اهل ایمان گسترش یابد، برایشان عذابی دردناک در نظر گرفته شده است.
در زیارت عاشورا نیز تنها به لعن قاتلان اکتفا نشده، بلکه بی‌تفاوتان و ساکتان در برابر ظلم و منکر نیز مورد لعن الهی قرار گرفته‌اند. پس بیاییم به‌جای تکرار و بازنشر گناه، روشنگری مسئولانه و دلسوزانه را جایگزین کنیم. اگر دغدغه‌ی نهی از منکر داریم، نباید ابزار آن، خود آلوده به منکر باشد. امر به معروف، حکمت و مهربانی می‌طلبد، اما آگاهی نسبت به دام‌های تزویر نیز لازم است.